بررسی اندیشه های بنیادین صادق هدایت و کاراپت دردریان (کارو)

عصری که هدایت در آن به خلق آثار ماندگارش پرداخته است، به سال¬های پس از 1300 شمسی برمی¬گردد. این عصر با یک حرکت بزرگ و انقلابی در جهت رفع مشکلات اجتماعی، سیاسی، فرهنگی و... آغاز شده و نویسندگان و روشنفکران با حمایت از اهداف و اصول انقلاب مشروطه به خلق آثاری در راستای آن پرداخته¬اند و از آن تأثیر پذیرفتند که ازجمله آن¬ها می¬توان به کاراپت دردریان معروف به کارو، شاعر و نویسنده ارمنی تبار ایرانی که از نسل نخست شاعران نیمایی است، اشاره کرد. معضلات اجتماعی و پیامدهای آن در روح هدایت و کارو حکم گذشته¬ای را دارد که حال و آینده¬ی یک نسل را تحت تأثیر قرار می¬دهد. آن¬ها در آثار خود، با ترسیم چهره نامطلوب اجتماعشان، در پی راهی به سوی اصلاح¬اند. دغدغه¬های اجتماعی مشترکشان، موجب گشته است تا در نوشته¬های خود از وجوه تشابهی برخوردار گردند. اگرچه تفاوت¬هایی نیز در شیوه¬ی ورود به مسأله، میانشان به چشم می¬خورد و هرکدام از راه متفاوتی این اندیشه یکسان را بیان می-کنند. هدف از این، پژوهش که با استفاده از منابع اسنادی و کتابخانه¬ای انجام می¬شود، معرّفی زندگی¬نامه و آثار، بررسی و بیان اندیشه¬های بنیادین آن¬ها چون: پوچی و بی¬هدفی در این دنیا، تبعیض، اعتقاد به تناسخ، عجز و درماندگی در برابر مشکلات، مرگ¬اندیشی، ناامیدی و یأس و... است. بر اساس نتایج به دست آمده، می¬توان گفت که آنان عاشق ارزش¬های انسانی هستند و با مطرح نمودن مشکلات، مخاطب را به درنگ، تأمل و همدردی فرامی¬خوانند.